Shai Shahar (62)
Voormalig gigolo
‘Waar ik het meest van genoot, was de blik in hun ogen. Het was mooi om vrouwen gelukkig te maken. Toch duurde het ruim 35 jaar voor ik zelf zonder schuldgevoel seks had. Ik ben streng Joods-Amerikaans opgevoed: de eerste kus, de eerste keer seks – al die belangrijke momenten gebeurden in het geheim, met schuldgevoelens en eenzaamheid als resultaat. ‘Je zou je moeten schamen voor je verlangens’, bleef dat stemmetje in mijn hoofd maar fluisteren, ‘jij perverseling’. Ondertussen werd ik ouder, ik trouwde, kreeg een kind en ging bij het leger, tot ik op een dag besefte dat mijn leven niets meer was dan een antwoord op de verwachtingen van mijn ouders. Ik kon er niet meer tegen. Ik voelde me als een bom die op het punt stond te ontploffen. Ik moest verdwijnen voor er iemand gewond zou raken.
Ik kwam terecht in de diplomatieke wereld van Den Haag, waar ik als escort de echtgenotes van hooggeplaatsten begeleidde: winkelen bij de Bijenkorf of naar het theater. Klikte het, dan was de onuitgesproken afspraak dat ik langer kon blijven. Als een carrière heb ik het nooit gezien, het was een baan. Eentje die makkelijker werd als ik mezelf voorhield dat ik een vrouw die ik zelf misschien niet had uitgekozen, geen genot of orgasmes hoefde te garanderen, ik bood alleen de tijd waarin dat zou kúnnen gebeuren. Al snel had ik een boekje vol adressen. Nee, niet iedereen vond het leuk toen mijn boek Bedgeheimen van een gigolo uitkwam.
Toen ik backstage stond te wachten bij de show van Catherine Keyl ontmoette ik Cora Emens. Inmiddels zijn we twintig jaar samen. Cora is sekscoach, ze begreep mijn werk, maar na al die tijd had ik soms het gevoel dat ik bij klanten geestelijk maar half aanwezig was in bed. De krant lezen was nog opwindender. Ik ben gigolo geworden om mijn eigen seksualiteit te ontwikkelen, bedacht ik, maar als ik zo zou doorgaan, hield ik geen seksualiteit meer over. Bovendien gunde ik onze kinderen een normaal gezinsleven, maar dat is niet makkelijk als je vader een hoer is. Voor mijn carrière is het ook niet geweldig geweest, ik heb een hoop vooroordelen moeten overwinnen. Tegenwoordig werk ik als stemacteur en zanger, maar als mijn gezicht te bekend wordt, word ik dan nog geboekt? Toch heb ik de anonimiteit nooit overwogen. Mijn openheid heeft het makkelijker gemaakt voor anderen om hun eigen seksualiteit te erkennen.
Sekssabbaticals, dát zou ik een goed idee vinden. Een tussenjaar waarin jongeren op een veilige plek onder mentale begeleiding helemaal losgaan met seks, orgies en experimenten. Ongelukkige huwelijken, seriële monogamie die gedoemd is te mislukken – wie al z’n seksuele shit heeft doorgewerkt, zal het niet meer overkomen. Dat zou pas goed zijn voor de maatschappij.’
Deze voorpublicatie uit het boek Why I love sex van Ralf Mitsch verscheen in Volkskrant Magazine. Het boek is inmiddels te koop, onder andere op whyilovesex.com. Tekst: Margot C. Pol. Fotografie en productie: Ralf Mitsch.