‘Dit werk moet je vanuit je hart doen, anders kunnen ze beter de Wallen bellen.’

Brenda (51)
Seksverzorgende

‘Laatst werd ik geboekt door een man van bijna 100 – help! Hij wilde seks en het liefst standje 69. Best kans dat het niet zou lukken, bedacht ik nog, maar toen ik aankwam bij zijn penthouse in een chic bejaardencomplex begroette hij me naakt, leidde me kort rond en nam me daarna mee naar de slaapkamer. Ongelofelijk, wát een energie. Toen hij na anderhalf uur was uitgeraasd, wilde hij met me uit eten, maar hij wist natuurlijk niet dat ik daarna nog een afspraak had met een zwaar spastische man van 55 – ik was blij dat mijn man me die avond reed.

Hiervoor was ik taxichauffeur bij een vipmaatschappij op Schiphol. Ik reed zakenmensen rond, Desmond Tutu, de burgemeester van Rotterdam; maar toen ik drie jaar geleden reuma kreeg, zat ik van de ene op de andere dag thuis. Ik miste de sociale contacten. Toen ik langzaam weer kon beginnen, heb ik gewebcamd via een advertentie in een tijdschrift, maar na een tijdje ging het me tegenstaan: zo’n webcam blijft toch afstandelijk. Zo ben ik gaan googlen en kwam ik Flekszorg tegen. Het leek me meteen leuk: ouderen en gehandicapten hebben ook behoeften, en ik wist dat ik het kon.

Het gebeurt weleens dat de receptionist bij een instelling of een verzorgingshuis me nogal koeltjes aankijkt, alsof ik een hoertje zou zijn. Dat is een misverstand, cliënten willen ook een knuffel of een massage. Mensen in een verzorgingshuis liggen soms urenlang alleen, zonder een aardig woord, zonder een aanraking. Soms heb ik alles geprobeerd maar lukt er niets, dan zeg ik: ik kom even bij je liggen, dan gaan we lekker kletsen.

Mijn tweede klant was een man die geen familie meer had: één keer per week ging hij naar de kerk, dat was zijn enige uitje. De dag erna zat ik thuis aan de keukentafel en moest ik erom huilen. Nu ligt hij weer helemaal alleen, dacht ik. Inmiddels kan ik het beter plaatsen. Ik kom binnen, ze lachen naar me en na afloop zie ik die twinkeling, dan weet ik dat ze het fijn hebben gehad. Dit werk moet je vanuit je hart doen, want als het op de automatische piloot gaat, kunnen ze beter naar de Wallen bellen.

De randvoorwaarden moeten wel in orde zijn. Mensen moeten fris gedoucht zijn, het bed schoon. Ik heb wel eens meegemaakt dat een meneer naar de wc moest, maar niet zo snel kon opstaan, dus ja, toen was het hele bed nat en de afspraak moest nog beginnen. Zo’n man leeft er twee weken naartoe, hij betaalt veel geld; dan moet alles wel in orde zijn. Als ik er nu kom, vraag ik op de kamer: staat het urinaal klaar?’

 

Deze voorpublicatie uit het boek Why I love sex van Ralf Mitsch verscheen in Volkskrant Magazine. Het boek is inmiddels te koop, onder andere op whyilovesex.com. Tekst: Margot C. Pol. Fotografie en productie: Ralf Mitsch.