Ellen le Roy Lopes Cardozo (76), Amsterdam
Wat is je stijl?
‘Ik sta nergens boven, maar ik wil niet bij de grijze massa horen. De eerste keer dat ik weer buiten kwam na een heupoperatie, werd ik aangereden door een scooter. Nu woon ik in mijn eigen appartement in een verzorgingshuis omdat ik geen trappen meer kan lopen. Maar ik klaag niet, hoor, ik vind het hier geweldig. Sinds kort kan ik weer zelf naar buiten met de rollator. ‘Geweldig dat u dan toch make-up opdoet’, krijg ik wel eens te horen. Dan denk ik: daar heeft die rollator toch niks mee te maken, jongens? Dan moet je juist éxtra je best doen!’
Krijg je veel complimenten?
‘O ja, ik ben er dol op. Een dag zonder complimenten is een verloren dag.’
Heb je veel kleding?
‘Vroeger wel. Ik was dol op kleding, kon altijd alles aan. Toen ik jong was, scheurde ik kaartjes bij Theater de Brakke Grond in Amsterdam, en als ik dan over het Rokin liep, zat ik zo bij Puck en Hans. Ik kwam er zo vaak dat ze vroegen: waarom kom je niet bij ons werken? Later deed ik de inkoop bij Reflections, een van de eerste winkels die Japanners als Issey Miyake naar Nederland haalde. Yamamoto en Comme des Garçons, maar ook Azzedine Alaïa en Donna Karan, dat waren mijn favorieten. En altijd zwart.’
En nu?
‘Ik heb bijna alles weggeven aan mijn kleindochter. Ik heb altijd pijn, mijn lijf is zo veranderd dat ik nog maar drie dingen aan kan. Dat is wel makkelijk kiezen, ik betaal me alleen blauw aan de stomerij. Maar ik laat comfort nooit boven esthetiek gaan, geen sprake van. Als je eenmaal in badjas loopt, doe je ‘m nooit meer uit. Ik wil zo blijven als ik was. Het kost me iedere dag meer moeite, maar ik doe het toch.’
Jasje: Cos
Broek: geen merk, gekregen van de buurvrouw
Schoenen: Jan Jansen
Ketting en handschoenen: Waterlooplein, Amsterdam
Foto: Marie Wanders