Prettig verslaafd: Serieel

De gemiddelde avond van Marco Remmerswaal (30, medewerker bij de gemeente Den Haag) verloopt zo: rond een uur of half zes steekt hij de sleutel in het slot, loopt met z’n jas nog aan naar de huiskamer en klapt zijn laptop open. Wat is er vandaag beschikbaar op de downloadsite? Een goede serie maakt hem vrolijk, een minder spannende serie geeft een licht futloos gevoel. Hoe dan ook: hij drukt op ‘download’ en trekt een fles wijn open. Het zou goed kunnen dat hij wat te eten laat bezorgen of hij maakt zelf snel iets. ‘Ik ben heel goed in Conimex.’ Staat er écht kwaliteit klaar, afleveringen waarop hij zich heeft verheugd, dan stelt hij die nog even uit tot een uur of negen. Eerst maar een gewonere, om er even in te komen. Gordijnen dicht, kaarsjes aan en dan urenlang helemaal opgaan in een andere wereld, heerlijk. ‘Als ik thuiskom van mijn werk heb ik een momentje van rust nodig. Een heel lang momentje.’

Elke avond tot diep in de nacht series kijken: het is nog niets vergeleken bij het kijkgedrag wat Remmerswaal een paar maanden geleden vertoonde. Werkloos thuis begon zijn dag meestal met een serietje en eindigde er ook vaak mee. Ertussenin zaten, over het algemeen, series. ‘Nu kijk ik veel, maar dat was echt kettingkijken. Twaalf, dertien uur per dag was heel normaal. Ik vergat de tijd, het is weleens gebeurd dat ik dacht: even kijken hoe laat het is, bleek het half acht ’s ochtends. Series hielpen om niet te hoeven denken aan de rekeningen die zich opstapelden, aan mijn WW die over een maand afliep en aan dat ik nog geen idee had hoe ik dat zou moeten oplossen. Ik verloor mezelf erin. Als ik wakker werd en dacht aan alle sollicatiebrieven die ik moest schrijven, was de tweede gedachte: eerst even een serie, en dan was het ineens weer diep in de nacht. Die leuke vacatures waren dan natuurlijk allemaal al lang verlopen. Wat ik toen vooral keek? Stargate, een sciencefictionserie met achterlijk veel seizoenen, een stuk of zeventien ofzo.’

Wonderbaarlijk genoeg kwam die nieuwe baan uiteindelijk toch. Een uitzendorganisatie regelde alles, zelfs een motivatie was niet nodig. En ineens had hij weer werk. ‘Daar gingen m’n series.’ Dertien uur per dag bracht hij terug naar zes uur per avond, behalve als er mensen op bezoek komen natuurlijk. Hoewel het ook leuk is om samen met vrienden te kijken.‘Cougar Town, daarvan hebben we hele marathons gehouden. Een mooi excuus om veel wijn te drinken, want dat doen de personages in de serie ook voortdurend.’ Game of Thrones is een andere favoriet, net als Coupling (maar dan wel de Engelse versie), Breaking Bad en Homeland.’ En ja, mensen die je vaak ziet, daar ga je dingen van overnemen en, bijvoorbeeld op je werk, gebruiken. Op een lage, ietwat duistere toon: ‘Indééd’. Dat zegt een personage uit Stargate heel vaak. En ‘COME ON!!!’, die komt uit Cougar Town. Als de serie klaar is, houden die stopwoordjes ook vanzelf weer op.’ Mist hij de personages als zo’n serie klaar is? ‘Ja, maar dan kijk ik gewoon weer opnieuw.’

Remmerswaal ziet zichzelf niet als echt verslaafd. ‘Ik ben er nooit afhankelijk van geweest.’ Lange stilte. ‘Hoewel de series me soms wel hebben belemmerd bij de dingen die ik doe. Ik heb vaak het geluk gehad, denk ik, dat het dan toch allemaal weer goed kwam. Mijn vrienden hebben geen kritiek op mijn gedrag, ze hebben er geen last van, behalve als ik te laat ben omdat ik de deur niet kan uitkomen. Nog één aflevering, denk ik dan. Met Kerst was ik bij mijn ouders, maar die hoefden me niet de volle twee dagen te zien. Dus kon ik op de andere vrije dag de kerstaflevering van al mijn favoriete series kijken. Heel eenzaam, haha.’

Illustraties: Mietze B