Wat datende dertigers kunnen leren van dateerde vijftigers. (Veel.)
‘Deze heeft wel een leuke kop. Wetenschappelijk onderwijs gedaan, en hij werkt nog. Als ondernemer, nou ja, je moet toch wat.’ Ellen klikt op het profiel van Lucky123, een vijftiger met krullen en bril. ‘Oooh, hij is nu ook online, dat vind ik zó eng! Dan denk ik altijd datie me kan zien. Snel, afsluiten.’
Liefde zonder wifi
Welkom in de wondere wereld der datende vijfigers, waar singlemannen en -vrouwen dus geen twintig meer zijn, maar nog wél de liefde van hun leven zoeken. Of de tweede, want veel leden van 50plusmatch.nl zijn al gescheiden of weduwe of weduwnaar. Beheerder en oprichter John Meuffels (zelf 44) verklaart het groeiende succes als volgt: ‘We trouwen steeds later en dus gaan we ook steeds later weer uit elkaar. Maar als je halverwege de 40 bent gescheiden, wil je zo rond de 50 misschien wel weer eens een relatie.’
En dan is internet natuurlijk een heel handige manier. Waar vrijgezellen van 30 en 40 al lang en breed op Relatieplanet zaten, en Tinder de digitale zoektocht naar liefde zelfs voor twintigers genoeg heeft opgehipt, zo beseffen sinds een paar jaar ook de wat oudere lonely hearts dat online daten gewoon heel praktisch kan zijn. Natuurlijk kennen ze LinkedIn en Google, alleen de liefde, die zochten ze meestal nog zonder wifi.
Liever lui dan inefficiënt
Vandaar misschien dat de profielen op 50plusmatch eruitzien als ingescande sollicitatieformulieren. Analoog, maar dan digitaal gemaakt: het is een uitkomst voor mensen zoals Ellen, knap en fiftysomething. Woest uitgaan doet ze niet meer, ‘voor 50- plus is dat vermoeiend en ingewikkeld, zeg maar: sneu-risico’. Maar jezelf op een datingsite zetten? Ze moest wel aan het idee wennen. ‘Voor de ramen aan de Das war einmalallee, zo leek het me. Zit je daar met je hele psychische en emotionele hebben en houden te kijk, naakter kan niet. Bah! En als een bekende dat dan ziet?’ Tot ze zich begon af te vragen waar al die leuke oudere jongens toch waren. Zaten ze soms ergens te vissen, moest ze op tangocursus of op wandelvakantie om ze te ontmoeten? Welnee, vertelde een kennis, veel simpeler: ze zaten lekker in hun Stressless- stoel op 50plusmatch. ‘Ik had het natuurlijk kunnen weten, mannen zijn van nature liever lui dan inefficiënt.’
Vier verliefde vijftigers per week
Dus maakte Ellen, toch wel nieuwsgierig, een profiel aan, verzon een nickname (verplicht op de site) en plaatste een vrij anonieme vakantiefoto. En toen? ‘Nou, het was thuiskomen. Hier zaten ze dus, al die ouderejaars!’ Ellens mailbox stroomde vol opmonterende complimenten en zuiver romantische aanzoeken. Vooral zo prettig was het om weer met leefijdsgenoten onder elkaar te zijn, want: ‘Wie bij zijn eigen generatie is, is verlost van het stigma van de leefijd.’
Zoals Ellen telt 50plusmatch nog twintigduizend actieve leden. Elke week zijn er bovendien circa vier uitschrijvingen van leden die via de site een nieuwe relatie hebben gevonden. Dat zijn dus vier verliefde vijfigers per week! Hoe doén die online nieuwkomers dat? En valt er wellicht nog wat te leren voor voortmodderende dertigers? Lees en leer.
Datende vijftigers hebben zelfinzicht.
Laten we beginnen bij het begin; het curriculum vitae van elke dater. Haal diep adem voor die van dertiger Daniel: ‘Easy going guy, with a broad interest as reflected by education in aviation, building construction, architecture and art history. I can be just as excited by a nicely crafted bicycle part or book on economics as by a piece of contemporary art or a trip to an unknown city. I like to keep my mind fresh, open to new people and new experiences. I love to visit museums, exhibitions, interesting architecture and other stimulating places to keep the creativity flowing.’ Beetje lang? Het is voor de helft ingekort. Overigens is Daniel gewoon Nederlands, maar houdt hij netjes de voertaal van de datingsite aan. Wat een verschil met de tekst van Jacob (52) op 50plusmatch: ‘Ik ben een nette man op zoek naar een beschaafde vrouw voor een leuke relatie.’ Punt.
Natuurlijk zou je kunnen zeggen dat je nu eigenlijk nog niks over Jacob weet. Maar wat weet je na het lezen van Daniels epistel in feite meer dan dat hij net als elke gewone man hobby’s heeft, maar ook weleens op de bank ligt? En daar zit precies het probleem: dertigers zien zichzelf niet zo graag als gewoon. Gewoon is voor hen een heel vies woord. John Meuffels, behalve eigenaar van 50plusmatch ook oprichter van een site voor hoger opgeleide dertigers, signaleert het ook: ‘Als je jong bent, wil je bijzonder zijn. Pas als je ouder wordt, durf je te zeggen: ik ben eigenlijk normaal.’
En normaal zijn, dat zou het liefdesleven van datende dertigers wel ten goede komen, denkt Marcelino Lopez, psycholoog en auteur van Liefde in tijden van Facebook. ‘Dertigers zoeken naar het ideale plaatje. Niet alleen hun eigen baan, uiterlijk en vriendenkring moet perfect zijn, maar ook degene die daar uiteindelijk bij aan de ontbijttafel zit.’ Wie ouder wordt, besef dat die perfectie niet bestaat en dat scheelt een heleboel nutteloos zoekwerk, iets waar de vijfigers al lang achter zijn.
‘Ach, bij de een val je op z’n handen, bij de ander op z’n lach, het is zomoeilijk te voorspellen,’ vindt Ellen. Minimaal hbo-niveau is wel fijn, in ieder geval nog werkend en liefst een fatsoenlijke krant lezend. En in het kader van niet verslappen: ‘Natuurlijk ook selecteren op uiterlijk, uiterlijk en uiterlijk, haha.’Toch een overeenkomst.
Datende vijftigers hebben minder keuzestress.
Dus vijfigers hebben een realistischer beeld van zichzelf dan dertigers en dat maakt de liefde toegankelijker. Maar er is nog een reden waarom daten voor jonkies een stuk lastiger is: ze zijn gewoon met te veel. Alleen al in Amsterdam zijn twee op de vijf mensen tussen de 25 en 40 jaar single. Dat klinkt goed, (veel aanbod!) maar dat is het juist niet, vertelt Lopez, want te veel keuze werkt verlammend voor het brein. Vandaar dat datende dertigers maar blijven rondzwemmen in een zee vol Tinderdates, Facebookscharrels en mogelijke matches op de driehonderd datingsites die Nederland rijk is. Iets minder vis in die zee en we zouden er veel makkelijker eentje uithengelen.
Het gevolg is dat al die singles, in een poging om toch orde te scheppen in de chaos, ook nog eens enorm kritisch worden. Iedereen die niet in Utrecht woont, niet lang of niet knap genoeg is? Exit. En iedereen met een hond trouwens ook. Stiekemweet je wel dat dit onzin is en je in een café keihard zou kunnen vallen voor een labradorbezitter uit Leiden, maar je moet toch ergens beginnen, online. Lopez: ‘We willen de knapste, slimste of succesvolste die we kunnen krijgen in plaats van degene met wie we goed kunnen opschieten.’
Dat is voor vijfigers anders: Nederland telt dan wel bijna 400 duizend alleenstaanden tussen de 50 en 60, maar lang niet iedereen daarvan staat online of is überhaupt op zoek. Volgens Meuffels weten de nieuwe veertigers dankzij levenservaring bovendien heel goed wat ze niet willen, bijvoorbeeld iemand die drinkt of die ze hun hobby’s niet gunt. Ze hebben – ja ja, daar komt-ie – een ‘rugzakje’, en dat maakt de keuze een stuk makkelijker. En zijn er dan wat opmerkelijke eisen (Ellen: ‘Niet iemand die elke zondag gaat voetballen, liever geenman die niet van lekker eten houdt. Venlo? Oh nee. Zachte g-angst!’), maar ontmoeten ze een leuke medevijfiger die daar niet precies aan voldoet, dan laten ze die eisen meteen weer varen, zegt Meuffels.
En zo zaten Ellen en Lucky123 op een avond in het café. Ellen: ‘Hij had een zegelring. Dus er gingen gelijk punten af natuurlijk, maar het was zeker een respectabele man. Hardwerkend, aardig, geïnteresseerd. En hij zag er niet beroerd uit, héél anders dan de date die bij binnenkomst absoluut niet op zijn foto bleek te lijken. Ik verstijfde, oh mijn god, alleen al de gedachte dat hij me ooit zou aanraken, nee. Met Lucky123 had ik bovendien een heel leuk gesprek.’
…Maar datende vijftigers hebben de tijd tegen. Of mee?
Alles leuk en aardig, de meeste dertigers willen toch kinderen en dus stellen ze uiteindelijk hun torenhoge eisen bij. Liefde, of een keuze maken in de liefde, wordt als het ware afgedwongen door de natuur. Voor de ouderejaars is het juist omgekeerd: kom je op je 50ste de Ware tegen, dan vallen er geen kinderen meer te maken en is het nest al lang en breed gebouwd. En dat kan volgens Ellen de liefde richtingloos en onvolkomenmaken. Want wanneer is iemand als Lucky123 leuk genoeg? En waar moet het heen met die groeiende verbondenheid en intimiteit? In die zin hebben datende vijfigers de tijd tegen.
Toch zou je ook kunnen zeggen dat ze hem mee hebben. Want waarom nog zoeken naar dat oudromantische monogame samenleven, als het doel van die eeuwige trouw (samen kinderen grootbrengen) er niet meer is? Ellen vertelt over een oudere alleenstaande dame die maanden in de wolken was, omdat ze via het net een geweldige charmante, lieve en zorgzame man had gevonden. ‘Ze gingen samen dansen, hij nam haar mee uit eten, was hoffelijk en onderhoudend; tot bleek dat hij voor meer vrouwen deze charmante lieverd was. Zij werd toen boos, verdrietig en maakte het uit. Nu leef ze voort zonder haar vrolijke minnaar. Maar waarom? Waarom geniet ze niet op de dagen dat ze samen zijn en doet ze op de andere dagen fijn haar eigen dingen?’ 50 als perfecte leefijd voor een leuke minnaar of minnares, waarom niet?
Datende vijftigers doen moeite.
Sommige oudere jongeren vinden ’m wel (opnieuw), hun grote liefde. Wim (58) schreef zich na een scheiding en twee jaar alleen in op 50plusmatch en zag daar Christine. ‘Haar gezicht sprak me aan. Als je jong bent, denk je: lekkere meid, goeie uitstraling, maar op onze leefijd zie je ook het leven dat iemand heef geleid op het gezicht.’ Christine op haar beurt was twee jaar geleden weduwe geworden, maar met Wim was er een match op het chatforum. Dus besloten ze door te gaan naar de volgende stap: Skype. Elke avond als Wim thuiskwam van zijn werk als vishandelaar zette hij gelijk de pc aan en vaak ging hij om vier uur ’s ochtends zonder te slapen weer de markt op. Paar sterke koppen koffie en gaan.Pas na maanden van urenlange skypesessies besloten ze elkaar in het echt te ontmoeten. Die middag ging Wim eerder weg van zijn werk, douchte, trok zijn pak aan en kocht bloemen. En hondenkoekjes, want Christine had een Maltesertje en als het niet zou klikken met de hond, dan werd het niks, had ze gezegd. Stijf van de zenuwen belde hij aan. Christine deed open, de hond hapte niet, de koffie werd een gezellige borrel en Wim bleef slapen. ‘In het logeerbed, laten we het daar maar op houden.’
Maandenlang praten, een pak en een bloemetje: wat een verschil met datende dertigers die na één biertje al bepalen of het wat is of niet, áls het überhaupt al zover komt. Het advies van Wim aan alle junioren is dan ook: doe moeite. Leer iemand echt kennen. En ga, als iemand tenminste niet ronduit verschrikkelijk is, gewoon nog een keer daten, want liefde moet groeien. Dat klinkt misschien berekenend, maar als het zover komt kunnen vijfigers óók heel romantisch zijn. Toen ze twee jaar na hun online ontmoeting gingen samenwonen en er een samenlevingscontract moest worden getekend, een administratieve kleinigheid, wilde Christine dat eigenlijk snel afhandelen. Maar Wim kocht in het geheim een enorme bos rode en witte rozen. ‘Ik ga even de hond uitlaten, zei hij tegen Christine, haalde het boeket uit de auto en liep weer naar boven. Daar knielde hij voor haar en vroeg: ‘Wil je voor altijd mijn vriendin blijven?’
Datende vijftigers zijn eerlijker (behalve over hun leeftijd).
Helaas is het tussen Ellen en Lucky123 niets geworden. Ze waren te verschillend en die zegelring hielp ook al niet. Maar in plaats van het te laten doodbloeden, zoals veel dertigers doen, heef Ellen het netjes verteld. En dat lijkt nog wel het grootste voordeel van daten op je 50ste: iedereen is zo éérlijk. (Behalve over hun leefijd. Daarover liegen ze. Allemaal.) Gekke dertigersregels als niet durven zeggen dat je een relatie zoekt (niet cool) of nooit zelf het gesprek openen (niet sexy)? Bij de 50plusmatchers gaat het een stuk relaxter. John Meuffels heef twee standaardberichtjes op de site gezet die ze met een druk op de knop kunnen versturen: ‘Ik wil graag daten met jou’ en ‘Hierbij wil ik je laten weten dat ik geen interesse heb’.
Ellen heef al genoeg van die afwijzingen verstuurd. Aan de kwieke zestiger bijvoorbeeld, die optimistisch mailde dat-ie zo goed in vorm was dat hij nog op zijn handen kon staan, en aan de chagrijn die online ruzie begon te maken: ‘Ik reageer helemaal niet aangebrand!’. Maar nu stuurt Ellen even helemaal niets meer: haar weekenden worden sinds kort opgeluisterd door een leuke vasterd. Het lidmaatschap van de site heef ze niet verlengd. Maar weet ze het wel zeker dan, is dit echt de ware? ‘Ach, voorlopig is dit hem.’
Daniel, Lucky123, Jacob en Ellen heten in werkelijkheid anders.
Illustraties: Andy Rementer