Opdat we leren van andermans ervaringen: elke week een levensveranderend inzichtje van een bekende Nederlander.
Schrijver en columnist Ozcan Akyol (34): ‘Het leven nam een loopje met me na de geboorte van ons eerste kind. Ik kwam in de overlevingsmodus, alle vormen van ontspanning sneuvelden en lezen kon wel even wachten. Tot ik merkte dat ik een beetje dommig werd.
Ik kwam moeilijker uit mijn woorden. Lezen is ook hersentraining, ontdekte ik toen, en als je het niet doet, sta je eigenlijk stil. Ik heb toen een mooie leren stoel gekocht en ben weer begonnen met lezen. Nu is het De pelikaan van Martin Michael Driessen, daarvoor heb ik Inside van Michel van Egmond in drie uur uitgelezen. Ik geloof er niet in als mensen zeggen: dat is onder mijn niveau. Ik lees gewoon alles. De handleiding van de nieuwe babyfoon, krom vertaald door een vertaalbureau, ook goed. Ik doe het vaak in de gestolen uurtjes: ’s ochtends als mijn column klaar is en vóór een afspraak, of ’s avonds als de kinderen op bed liggen en mijn vriendin ook leest. Een boek ontspant, het haalt je even uit de dagelijkse realiteit, maakt je minder navelstaarderig. Je kunt het vergelijken met naar de sportschool gaan: natuurlijk is het aanlokkelijk om op de bank te gaan liggen en tv te kijken, sommige Netflix-series zijn bovendien bijna literair geschreven, maar als je het eenmaal gedaan hebt, geeft het zoveel voldoening.
En net als bij de sportschool moet je streng zijn voor jezelf. Niet denken: ik ben moe. Want wat is nou een half uur? Er zijn geen excuses om niet te lezen. Doe het nu, en je plukt er later de vruchten van.’