Hij was nooit zoals alle andere vaders. Juist dat maakt hem later voor fotograaf Renate Beense tot een ideaal onderwerp.
‘Als kind dacht ik weleens: waarom heb ik geen gewone vader? In andere gezinnen was zo’n man het hoofd van het gezin, rustig en stabiel, maar die van mij was druk en eigenzinnig. Als hij geen zin had om zich aan te kleden, bracht hij me in zijn skipak naar school.’ Toch wijdde Renate Beense (39) haar eindexamenserie van de Foto Academie aan hem. Niet om hem als een freak neer te zetten, maar om hun band te laten zien. ‘We lijken op elkaar, hoor ik vaak, en dat vind ik leuk maar ook eng. Ik zal later toch ook niet zo’n rare kwibus worden? Als ik een kind had dat me zo zou fotograferen, zou ik me ongemakkelijk voelen. Hij niet. Toen ik het International Photo Festival in Leiden had gewonnen met zijn beelden, belde ik op: ‘Pa, je gaat de wereld over in je blote kont.’ ‘Oh leuk’, zei hij.’
‘Als kind is het lastig, een vader die weinig rekening houdt met de gevoelens van zijn omgeving. Hij liep graag naakt door de tuin, ook als er vriendinnen waren. Toch bewondert Beense haar vader om zijn eigenzinnigheid en optimisme. ‘Hij is een bohemien, altijd vrolijk, behalve toen mijn moeder bij hem wegging. Zij heeft nu een partner die wel op tijd thuis is voor het eten.’
Beense fotografeerde eerder haar oma en haar neef. Is dat niet een beetje makkelijk, wil ze niet eens wat verder om zich heen kijken? Nou, nee. ‘De grap is: verre oorden vind ík juist makkelijk scoren. Mijn buurman is toch net zo boeiend? Er is tegenwoordig al zo veel beeld, ik denk dat mensen nu gewoon geraakt willen worden. Je comfortzone verlaten is goed, maar voor mij was deze serie juist heel confronterend.’
Foto’s: Renate Beense