Sinds zijn hit Drank & drugs zijn de Rolexen niet aan te slepen. Lil’Kleine wilde rijk en beroemd worden. Is dus gelukt. Maar de 23-jarige rapper is nog niet klaar.
14.00 uur. De afgesproken tijd. Nog niemand te zien in het zaaltje van het hotel in Amsterdam-Oost.
14.30 uur. Lil’Kleine schuifelt naar binnen, petje op, capuchon erover, blikje Turkse karnemelk in de hand. Bleekjes. ‘Sorry dat ik een beetje laat ben.’ Hij praat zachtjes. ‘Mag ik ‘jij’ zeggen?’
Ter gelegenheid van zijn nieuwe album werd rapper Jorik Scholten (23), alias Lil’Kleine, geportretteerd door de beroemde Nederlandse fotograaf Dana Lixenberg. Best bijzonder, want het zijn grote artiesten die Lixenberg in haar lange, internationale carrière voor de lens heeft gekregen: Prince, Jay-Z, Whitney Houston en zelfs de rivaliserende rappers Tupac en Notorious B.I.G.; vrij uniek in de hiphopwereld.
Al die artiesten waren al wereldberoemd toen jij nog een kind was. En nu sta je zelf ook in dat rijtje. Is dat een raar idee?
‘Nee, dat vind ik niet raar. Alles is mogelijk, alles is bereikbaar.’
Wat vond je ervan om met Lixenberg te werken?
‘Ik sta niet snel versteld van iemand. Ik vind het heel dik hoor, dat ze het heeft gedaan, maar ik zat niet zo van: mag ik je handtekening? Het kon m’n moeder zijn, zeg maar. Een vrouw op leeftijd van wie je eigenlijk verwacht dat ze niets van rappers weet. Misschien zeg ik nu iets heel onaardigs.’
Lil’Kleine wil gewoon beroemd worden, vertelt hij op zijn 12de tegen het Jeugdjournaal. Een Amsterdams lefgozertje dat dan al jaren bezig is met zingen en vooral rappen. Geleerd van buurtgenoot Lange Frans. Hij doet wat acteerwerk, maakt een album met Pepijn Lanen van De Jeugd van Tegenwoordig en schrijft dan, in 2015, samen met Ronnie Flex het nummer Drank & drugs. ‘Als je bitch wil chillen is het geen probleem, dan ga ik erheen ik kom niet alleen, want ik heb drank, en drugs, en drank, en drugs’. De hele zomer van 2015 is-ie onontkoombaar, van schoolplein tot club. Er volgen relletjes (Lil’Kleine die tijdens een optreden in Hilversum zijn fans oproept hun middelvinger naar de politie op te steken, mee moet naar het bureau en burgemeester Broertjes bij RTL Late Night even haarfijn uitlegt wat-ie daarvan vindt: ‘Nou, Pietertje’) en een breuk met vriendin en bekende blogger Monica Geuze. Maar bovenal: nieuwe hits.
Als je nu terugkijkt, is er dan een leven vóór en na Drank & drugs?
‘Zeker wel. Als ik toen een tosti at, eet ik nu kreeft en als ik nu champagne drink, dronk ik toen cola. Ja, het leven was heel anders, daarvoor. Niet dat ik echt arm was, gewoon even rijk als elke normale jongen van 17 van wie de vader niet de baas van Albert Heijn is. Maar als je ineens geld begint te verdienen…’
De wekker op de telefoon van Lil’Kleine gaat af. Hij drukt op snooze. ‘Ja, dat is het kantelpunt. Met geld krijg je een beter leven.’
Wat is het grootste verschil?
‘Ik ga er een beetje slecht op om erover te vertellen, omdat ik er al veel over rap, maar gewoon: mooie auto’s, sieraden, Rolexen, vakanties, kunst. Ik heb voor in mijn nieuwe huis een schilderij van Alec Monopoly gekocht met Dagobert Duck erop.’
Geef je echt 500 euro per dag uit aan eten en wiet?
‘Ik rook geen wiet, alleen hasj, maar ik denk wel meer. Dat is niet zo moeilijk, hoor. Als jij gaat eten in de avond voor 300 euro, heb je overdag nog maar 200 euro om uit te geven. Je tankt je auto vol, je geeft fooi, je geeft je zusje geld. Overal waar ik kom, geef ik mensen wat te drinken. 500 euro is heel makkelijk op.’
‘Ik ben niet bang om dood te gaan’, vertelde je een keer, ‘het lijkt me veel erger om geen succes meer te hebben.’
‘Dat is zeker waar. Als ik niet meer succesvol zou zijn, dan zou ik dit allemaal niet meer hebben. Dan zou ik niet in een Range Rover naar dit interview gaan, maar op de fiets. Of met de tram. Maar succes is ook erkenning krijgen voor dingen en daar gelukkig van worden. Mijn opa heeft me meegegeven: je moet gewoon succesvol zijn, klaar. Waarom? Anders doe je niets met je leven.’
Trrrrr. De wekker gaat weer af. Snooze.
En nu je dat succes eenmaal hebt, is het net zo mooi als je altijd hebt gehoopt?
‘Het is wel anders dan ik als kind had gedacht. Het is misschien arrogant om te zeggen omdat je dan denkt van: hee, is het dan niet goed genoeg – maar als kind lijkt alles nóg groter. Als kind dacht ik dat iedereen op tv miljonair was en ik merk nu dat dat gewoon niet zo is, dat het nog steeds hard werken is. Ik ben dankbaar voor alles, ik geniet echt, maar het is niet, ehm, wat een Justin Bieber meemaakt. Of een Michael Jackson. Het kan echt nog veel groter.’
Hoe dan?
‘Je kan ook internationaal bekend worden, dan heb je uitverkochte stadions, kun je op wereldtoer.’ Tevreden: ‘Da’s een mooi antwoord.’
Volgens mij denk je erg na over je antwoorden.
‘Goed, hè? Nee, maar als je veel over materialistische dingen praat, dan kun je snel kwallerig overkomen.’
Maar waarom laat je dan altijd je nieuwe dure auto en je Rolex zien?
‘Waarom zou ik dat niet laten zien? Weet jij dat?’
Omdat je net zegt dat het daar eigenlijk niet om draait.
‘Jawel, maar als je me serieuze vragen gaat stellen over wat belangrijk voor mij is, dan wil ik niet dat het antwoord daarop is: kijk: Rolex, kijk: auto. Dat is een dom antwoord. Dat is een antwoord zonder inhoud. Maar de spullen die ik heb, die zal ik altijd laten zien. Dan weet iedereen dat ik een hele mooie auto heb, anders weet ik het alleen zelf. Misschien ben ik een beetje Amerikaans daarin.’
Hier in Nederland word je dan snel gezien als opschepper.
Fel: ‘Ja, maar ja: hún hebben het niet. Dat klinkt heel arrogant, maar ik denk er wel echt zo over. Ik heb ook veel rijke fans, mensen in Brasschaat en Knokke die me voor privéfeestjes vragen, en dan zie ik altijd: mensen met welvaart, die zouden mij nooit haten. Die moedigen elkaar alleen maar aan. Iemand in Lutjebroek die net een dure uitlaat voor z’n opgevoerde Sita heeft gekocht, die wil dat ook laten zien aan z’n vrienden, maar als-ie het geld had om een Ferrari te kopen, dan had-ie dat ook gedaan. Je kan me voor gek verklaren, maar ik verklaar iedereen voor gek die zegt dat het niet zo is.’
Business is business’, zei je in de documentaire die Linda Hakeboom over je maakte. ‘Als ik alleen maar over koetjes en kalfjes zou praten, zou ik hier misschien niet zijn.’
‘Ja, er wordt pas gespeculeerd als er een mening over iets is. En door mij ontstaat die mening. Ik creëer alles. Maar ik doe het niet om meer aandacht te krijgen, uiteindelijk ben ik gewoon mezelf.’
En als je op internet een ruziezoeker wordt genoemd? En een vreemdganger?
‘Er staat wel meer op internet. Ik lees het internet niet.’
Trrrrr. Lil’Kleine zet de wekker nu uit.
Alleen maar aardige dingen zeggen en oude vrouwtjes helpen ga je wel doen als je net zo oud bent als Gerard Joling.
‘Ja, dat heb ik gezegd in die documentaire, hè. Nee, tuurlijk doe ik ook wel lieve dingen. Ik zorg dat mensen die in een rolstoel zitten en niet bij mijn show kunnen komen, toch komen en dan doe ik een meet & greet met ze. Ik heb zieke kinderen geholpen. Ik heb me voor ALS ingezet. Maar als zo iemand als ik zegt: waarom vertellen jullie niet over de goede dingen die ik ook heb gedaan, dan geef je bijna toe dat je eigenlijk een teringlijer bent. Als de media die goede dingen niet zelf oppakken, dan moeten ze dat zelf weten.’
Of is het ook wel lekker om zo’n bad boy-imago te hebben?
Stilte. ‘Ja. Dat is ook zeker zo. Dat vind ik leuk, dat je dat zegt, en dat is dan het antwoord op iedereen die zegt: ik vind het niet kunnen – het is toch gewoon leuk? Ja. Mijn leven is echt superleuk. Ook om te zien wat voor indruk je op mensen maakt als je binnenkomt. Ik snap niet dat iemand dat niet leuk zou vinden. Ik snap wel dat iemand erop zou haten omdat-ie dat niet heeft, ofzo.’
Je hebt ook veel jonge fans. Wil je ze iets meegeven?
‘Nee. Dat zeggen ze wel, ook na Drank & drugs: dat je een voorbeeldfunctie hebt, maar ik heb nooit gedacht: ik ga bekend worden, dan kan ik ze iets meegeven. Nee, ik wilde dit gewoon omdat het mezelf gelukkig maakt. Ik ben op de Nieuwmarkt geboren, toen naar Amsterdam-Oost verhuisd en later in de Jordaan opgegroeid. Met de jongens op straat, elke dag naar de sportschool, soms voor dingetjes vastzitten; ik was wel een lastig kind. En als ik dit niet gehad, was ik nog steeds zo’n lastig kind geweest, denk ik.’
Op de cover van je album is een groot litteken te zien.
‘Ja, toen ik 1 jaar was heb ik goedaardige bloedkanker gehad. Leukemie.’
Tot je 5de moest je elke dag een korset aan.
‘Daardoor kon ik niet kruipen, dus ik rolde altijd naar de overkant van de kamer, dat weet ik nog. Ik weet veel dingen uit die tijd nog. Mijn vader heeft nog nooit van z’n leven gehuild, maar toen hij mij naar het ziekenhuis bracht voor die operatie, zag hij me voorbij gereden worden op zo’n karretje, helemaal onder de infusen, zó stil dat hij dacht dat ik dood was – op dat moment had hij willen huilen, maar hij viel flauw. Als ik dit verhaal vertel, krijg ik ook tranen in m’n ogen. Ik kan het niet bewijzen, maar ik denk… Als je een mens laat ervaren wat de dood is en daarna weer laat leven, dat-ie dan tienduizend keer sterker terugkomt. Dat je dan alles eruit wil halen. Al-les. Genieten tot en met de laatste dag. De laatste slok. Gewoon, iets van je leven maken.’
Je moest naar een middelbare school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Die heb je niet afgemaakt, toch?
‘Nee, ik heb geen diploma.’
Vind je dat vervelend?
‘Nee. Toen ik op de basisschool vmbo-k advies kreeg, moest ik huilen. Zelf wist ik al lang dat ik beroemd zou worden, maar ik dacht echt: ik heb mijn vader teleurgesteld.’
Voor hem wilde je een goede opleiding volgen.
‘Ja, al heeft hij altijd gezegd: de meeste miljonairs hebben niet meer dan de mavo. En ik heb altijd tegen hem gezegd: ik ga rijk worden. Op mijn 4de gaf ik hem mijn zakgeld en zei: ‘Hier.’ Mijn vader is mijn alles. Ik ben grotendeels door hem opgevoed, mijn ouders zijn gescheiden toen ik 7 was. Met mijn moeder heb ik geen contact meer. Het is te veel om te vertellen wat er allemaal is gebeurd, maar tussen haar en mij gaat het nooit meer goedkomen, zo is het gewoon. Mijn vader is mijn moeder en mijn vader tegelijk geweest.’
Lijk je op hem?
‘Niet echt. Hij is een slim persoon in zijn hoofd, bijna een computernerd, en eh, dat ben ik niet. Mijn vader zou nooit op de voorgrond willen staan, hij doet met moeite zo’n fotoshoot.’
Jij houdt wél van de aandacht.
‘Ja. Zo’n podium oplopen is alsof ik nieuwe drugs heb geprobeerd die jij nog nooit genomen hebt, en dat ik dat dan aan jou ga proberen uit te leggen. Ik kan het niet omschrijven, maar dat is waar ik het voor doe. Tuurlijk wil ik rijk worden, maar dat gevoel, dat is het mooiste.’
Lil’Kleine bladert door de foto’s van Dana Lixenberg. Ze maakte ze ’s ochtends, een paar uur nadat hij thuiskwam van een optreden. ‘Ik stond eerst niet achter deze foto’s, omdat ik dacht: ik heb me niet geschoren, ik heb m’n haar niet gedaan, je maakt me net wakker nadat ik helemaal vertieft thuis ben gekomen; wat is dit? Maar nu kan ik het wel begrijpen. Ik zie nu dat het bijna kunst is.’
16.00 uur. ‘Zijn we klaar? Dan ga ik nu een hele dikke stick draaien. Dank je wel voor dit interview, ik vond het een fijn en leuk iets.’
Foto’s: Dana Lixenberg